Awesome!!

Wat een kick gaf dat toen ik gister middag op de top van de Mount Tarinaki stond! Onbeschrijfelijk mooi was het daar. Zoals mijn Duitse en Franse collega zouden zeggen: it was AWESOME!!
Samen met Felix en Aurele, zij zijn 4 weken geleden bij de NIWA begonnen aan hun algen onderzoek, hebben we 5 uur beklimt en geklauterd en zijn we uiteindelijk op 2500 m hoogte aangekomen en stonden we met z’n drieën op de top van de berg te genieten van het uitzicht over het Zuidereiland, de Mount Doom, de zee en wolken.
Het was een lekkere klim die we met zonsopgang (6.30 uur) zijn begonnen en met zonsondergang (17.00 uur) hebben beëindigd. Het was geen makkelijke klim en je moet er wel wat spierpijn en een blauwe plek op mijn bil voor overhebben maar het was de mooiste track die ik in mijn leven heb gemaakt.
Vrijdagavond zijn we meteen vanuit het werk richting New Plymouth gereden (ongeveer 4 uur vanuit Hamilton), onderweg zijn we nog even gestopt om een biertje aan de zee te drinken en het de mooie sterrenhemel te aanschouwen en eenmaal in het hostel aangekomen hebben we lekker gekookt, geklets en gechiled. Zaterdag hebben we lekker rustig aan gedaan zodat we goed voorbereid aan de trekking konden beginnen. We hebben nog wat informatie gewonnen bij de Toeristen Informatie. Zij vertelde ons dat het erg moeilijk zou worden om de top te halen en erna zijn we nog door 10 mensen gewaarschuwd dat we heel voorzichtig moeten zijn, veel water mee moeten nemen en tijdig moeten omkeren wanneer het weer omslaat. Ook hebben we die dag New Plymouth verkend en een prachtige zonsondergang in de zee bekeken en de Mt. Tarinaki alvast aanschouwd. ’s Avonds hebben we nog even 3 kg pasta gekookt en flink wat mueslirepen ingeslagen. Na de BBQ van zaterdagavond zijn we op tijd naar bed gegaan en zondag ging om 5 uur de wekker. Backpack weer in de auto gelegd, wandelschoenen aan en gaan! Na anderhalf uur de foute weg te hebben gelopen konden we dan om 8 uur aan de echte trekking naar de Summit beginnen. Het eerste gedeelte bestond uit een pad van ongeveer 20%, het tweede gedeelte bestond uit erg veel trappen, het derde gedeelte was een steil gravel pad en daarna begon het klauteren over de rotsen en de sneeuw. Gelukkig waren er geen ijsplaten te vinden en konden we toch nog redelijke safe de top bereiken. Daar de pasta gegeten, veel foto’s gemaakt en vooral ontzettend genoten van het uitzicht!

Vanaf de top hadden we ook mooi uitzicht op de Mount Doom. Dit is de berg die ik in mijn vorige verhaal heb beschreven. 100 km verder van de Mount Doom had ik beter uitzicht dan toen op de Mount Doom zelf, dus nu kan ik echt zeggen dat ik ook die berg heb gezien.
Tussen deze twee tracks door heb ik ook nog wel wat relaxtere weekenden gehad hoor.
Het paaspaasweekend heb ik door gebracht met Stagereizen. Dit is een organisatie die stages en Au Pair zaken regelt en omdat klasgenoten van mij hun stage via hun hebben geregeld mocht ik ook een weekendje mee. Dit weekend zijn we naar het Noordelijkste puntje van NZ gereden: Cape Reigna. Hier komen de Tasman zee en de Pacific oceaan samen en dit wordt door de Maori ook wel het einde van de wereld genoemd. Zee tot aan de horizon en een mooie vuurtoren die veelvuldig wordt gefotografeerd. Onze uitval basis van dit weekend was in de Bay of Islands en daar hadden we een leuk hostel waar we goed konden feesten met 70 stagiaires/au pairs. Vooral de eerste avond was er een leuk feest en konden we goed kennis met iedereen maken. De tweede dag kon je goed voelen als je de avond van te voren iets te diep in het glaasje had gekeken wat die zag vond ongeveer heel de dag plaats op de boot! Vanuit de boot konden we dolfijnen spotten en zijn we naar de Hole in de Rock gevaren. Ook een leuke toeristische attractie waar de natuur weer goed z’n werk heeft gedaan. De andere dagen heeft Stagereizen me naar nog meer leuke plaatsjes gebracht en kon ik lekker in een relaxte bus een keer zien wat me te wachten stond. Het was wel fijn dat ik een keer niks hoefde te plannen en leuke verassingen had. Zo heb ik nog een paar mooie watervallen kunnen zien, een klein grappig dorpje wat bekend staat om een toilet. Deze toilet is in Hunderwasser steil gemaakt en ziet er wel heel gezellig en kleurvol uit. En op de weg terug naar Auckland zijn we nog gestopt bij een mooie beach en een gloeiwormen grot. Dit is een grot van ongeveer 200 meter en wanneer iedereen alle lampen uit doet zie je de wormen mooi opgloeien en zie je een soort sterrenhemel. Wel grappig dat deze beestjes zelf licht kunnen maken.
Eenmaal in Auckland moest ik met nog even een paar uur vermaken met mijn twee klasgenoten en hebben we nog een wandelingetje door Auckland gemaakt voordat we weer met Nackedbus naar Hamilton gebracht werden.

De volgende dag ben ik weer vroeg opgestaan voor weer een nieuwe werkweek. De weken zijn ook lekker druk met twee trainingen, een Engelse les en één vrije avond die meestal in het teken staat van de was en boodschappen doen en zorgen voor een gezonde maaltijd.
Het weekend daarop ben ik nog meer een weekendje in Hamilton gebleven om nog wat werk in te halen en de algen goed in de gate te houden. Het onderzoek loopt nog steeds prima en ik kan al bijna beginnen aan het schrijven van mijn eindrapport. Want nog maar een paar weken en dan zit mijn stage er alweer op.

Na een werkweekend ben ik ook nog een weekendje met een Kiwi op pad geweest en hij heeft me alle ins en outs van Kiwiland verteld. We hebben een kiwifarm bezocht, typische NZ honing en wijn geproefd en nog een kleine berg aan de zee beklommen waar we weer prachtig uitzicht over de andere zee hadden.

Maar het mooiste uitzicht was toch wel het uitzicht van gister op de Mt. Tarinaki. Vanuit daar zag ik ook mooi mijn volgende bestemming liggen: het Zuidereiland!
Vanaf woensdagavond heb ik 2 weken vakantie en dan ga ik zo veel mogelijk plaatsen in het Zuidereiland bezoeken.

Nu dus weer even vanuit de bank met de beentjes omhoog inlezen wat daar te zien is en mijn volgende verhaal zal daar weer over gaan.

Voor nu weer bedankt voor het lezen van dit verslag en tot snel weer!

Elsemiek